Inleiding

De natuur is een levende entiteit, met genetisch materiaal dat op een grootschalige standplaats, een specifieke balans heeft ontwikkeld met z'n omgeving, maar ze kan ons af en toe ook op een kleine schaal verrassen. Dat heeft als consequentie dat je de redding van één soort op een rode lijst niet generiek kunt afdwingen.

Het is daarom noodzakelijk om na te gaan waarom het nu met de natuur zoveel slechter gaat als voorheen. Als het assimilatie predicaat, niet voldaan wordt is het natuurdoel met zekerheid niet realiseerbaar. In zo'n geval zal een overgang naar de nul-toestand van het winveld, het probleem oplossen.

De schadevrije winvelden worden zo ontworpen dat de extra verlaging beperkt blijft tot hooguit 0.2m. In dat geval ontstaat een best mogelijke benadering van de toestand van de grondwaterspiegel in de nul-toestand.

Aan deze zienswijze wil de drinkwatersector ook graag bijdragen, maar ze doet dat op een afwijkende manier, waarbij de berekende schade die ze zelf af moet dragen, geminimaliseerd wordt terwijl de werkelijke schade steeds groter te laten worden. Omdat hierdoor ook de aanvullende klimaatdoelstelling onderuit gehaald wordt, zien we dat de huidige wetgeving, zeer gebrekkig functioneert.

Dat alles net iets anders uitpakt dan verwacht, heeft alles te maken met het feit dat de toepassing van de wetenschappelijke methode, onmogelijk is als je vooraf al denkt dat het natuurdoel gerealiseerd kan worden door de depositie van stikstof te halveren, die toepassing faalt ook als je bij de eerste hydrologie les al hebt geleerd dat de Laplace voorwaarden geldig zouden zijn voor grootschalige winvelden.

Dit hoofdstuk beschrijft daartoe de fysisch chemische eigenschappen in relatie tot eerste stap van het synthese proces, dat uitgaat van hetgeen Gegeven is, en nodig is om te kunnen begrijpen waarom deze winvelden, het probleem van de realisatie van het natuurdoel oplossen, dat niet opgelost kan worden door 25-30 miljard € uit te geven aan de reductie van de depositie van stikstof op natuurgebieden.

1. K. van Zomeren en W. Reppel, De grote droogte in waterland, A.W. Bruna, ISBN 90 229 5269 X D/1980/0939/91

Bij het assimilatie predicaat gebruik ik de bijbehorende assimilatie curve, om duidelijk te maken dat een volledige assimilatie van meststoffen, noodzakelijk is om een maximale groei van het gewas g te kunnen realiseren en gelijktijdig schade door mestverliezen naar de bodem te voorkomen. Hiertoe moet een volume aan water op voorhand gereserveerd worden, dat nodig is omdat het gewas g slechts kan groeien in aanwezigheid van voldoende bemest grondwater.

Prof. M.P.F. Bierkens levert de gegevens voor het bewijs waaruit voor een representatief geval blijkt dat de berekende schade tot wel 80% kleiner wordt als we bij de gemeten verlaging van de grondwaterspiegel h(x,y,t) de winningsverlaging optellen. Die procedure is onjuist omdat de winningsverlaging, of de achtergrondverlaging waarover vaak wordt gesproken, al een onderdeel is van van de oneigenlijke som van de (gemeten) verlagingen, de winningsverlaging en de transportverlaging is.

Deze fout is typisch voor de werkwijze waarbij de stationaire verlaging van een winveld wordt berekend met de formule van Dupuit, die de transportverlaging van het winveld bepaalt, gebaseerd op de veronderstelling dat het grondwater zuiver horizontaal stroomt, maar de winningsverlaging gaat juist uit van de veronderstelling dat het grondwater zuiver verticaal stroomt. Via een omweg maken we kennis met de effectieve winningsstraal R van het winveld A, en een secundair winveld B dat een straal, heeft die met de waarde R begint en eindigt met de waarde 2R.

Ik los deze problemen op door op het winveld A, waarop Q gewonnen wordt, of een deel a daarvan, waarop q gewonnen wordt, te voorzien van de neerslag N(t), met een bepaalde bestemming: N = {Nwinbaar, Nassimilatie, Nkwel}, zodanig dat er in het winveld sprake is van een specifieke vraag Q(t) dat een evenwicht vormt met het aanbod N(t)winbaar A, doordat de dikte van de watervoerende laag in het schadevrije winveld, voor alle (x,y) in A evenveel dikker of dunner wordt.

De Laplace voorwaarden zijn niet geldig in grootschalige winvelden. Dit komt overeen met een hypothese van prof. J.J. de Vries, die hij had ingebracht tijdens de discussies over de achtergrondverlaging. De implicatie daarvan was dat er geen analytische oplossingen zijn, zoals grondwaterformules en ook de tijdreeksanalyse die uitgaat van de veronderstelling dat de Laplace voorwaarden geldig zijn, mag niet gebruikt worden. Het netto effect is dat de watervoerende laag zich gedraagt als een halfgeleider met een voeding, met eigenschappen net zoals een megafoon, die het pas doet als je op het knopje drukt, op een mobiele telefoon waarmee je pas kunt bellen als de accu voldoende is opgeladen. Deze geheel nieuwe eigenschappen hebben ook als effect dat winvelden met een hydrologie hellend in staat zijn om een doorgaande trend in de loop der jaren om te keren, met als gevolg er een antwoordt is gevonden om ook voor het geval hellend, dus op de hoge zandgronden etc. te kunnen zorgen voor de maximale groei van gewassen, nodig om het natuurdoel en een groot deel van de klimaatdoelen te kunnen realiseren. Merk op dat ik hier nog slechts spreek over de maximale groei van de gewassen, omdat de begrippen voor de hydrologie horizontaal, niet goed meer zijn te onderscheiden.

 dat veel meer vragen van de aansturing van de pompputten in een gespreid winveld.

aanzienlijk lastiger is te implementeren.

, of een mobiele telefoon. die zich als deze uit is ander gedraagt avoor het soort problemen dat we graag op willen lossen. had zijn bestaat de stationaire verlaging van een grootschalig winveld uit een oneigenlijke som van de winningsverlaging en de (optionele) transportverlaging.

Doordat de transportverlaging optioneel is kunnen we, met een iets grotere investering, een schadevrij winveld maken met een berekende schade die gelijk is aan de werkelijke schade. Dat is goed voor het natuur doel maar óók voor de drinkwatersector, bovendien krijg je zo ook geen ruzie met de agrariërs, die het kind van de rekening waren geworden.

Bij een schade percentage van 34% vormt de te betalen compensatie vergoeding conform art. 7.18 waterwet, al een te groot deel van de winst. Daarom vond de drinkwatersector het belangrijk om met de berekende schade te kunnen werken, immers het gewonnen drinkwater moet goedkoop zijn voor alle eindgebruikers. Uit de stikstof en fosfor balans blijkt dat de WUR en het PBL kunnen weten dat de werkelijke schade veel groter is dan wat berekend wordt, maar er blijkt ook dat hun werkwijze niet gebruikt kan worden om de door de drinkwatersector af te dragen werkelijke schade, te berekenen, iets dat Alterra wel kon met de TCGB software die ing. J.J.M. Bouwmans had beschreven in opdracht van prof. R.A. Feddes.

Het ministerie van Economische zaken en Klimaat stelt: Integriteit kan het vertrouwen in de overheid maken of breken. Het is dus belangrijk dat ambtenaren, bestuurders en volksvertegenwoordigers integer zijn.

Door consequent de wetenschappelijke methode te gebruiken, weten we nu dat er veel fouten in de wetgeving terecht zijn gekomen, die daar niet mogen blijven als we het natuur doel, en de klimaatdoelstelling, serieus nemen en ook willen zorgen voor een optimale de winst voor de drinkwatersector.

Het behoort tot de rechtstatelijkheid, dat de wet en regelgeving, onschuldigen niet schuldig kan verklaren en tot goed bestuur dat extreem grote uitgaven goed onderbouwd moeten worden. Aan al die voorwaarden werd niet voldaan.

Ik heb ook laten zien dat het zeer schadelijk is voor het wetenschappelijk onderzoek als er zomaar op basis van metingen wordt gezocht naar een verklaring voor een fenomeen, als niet vooraf de causale verbanden goed zijn onderzocht.

Het mag duidelijk zijn dat er sprake is van een overtreffende trap van een gerechtelijke dwaling, als onschuldigen schuldig zijn door de wet en regelgeving. Ga maar eens na wat zo'n wetgeving, met mensen doet.

Het bewijs bepaalt het interval waarbinnen de hoogte van de grondwaterspiegel h(x,y,t), zich mag bewegen. Daarbij mag de ondergrens van dit interval, voor zover het om stikstof gaat, nooit meer onder de gewasspecifieke waarde g.l komen.

In natuurgebieden, zorgt een verlaging van de grondwaterspiegel beneden de waarde g.l van bijvoorbeeld heide, dat gewassen met een lang wortelgestel pijpenstrootjes, brandnetels en bramen, gewassen met een kort wortelgestel, zoals de heide, verdringen. Er is lang gedacht dat het hardnekkige voorkomen van deze gewassen met lange wortels, een gevolg was van eutrofiëring (vermesting), en nu wordt er gedacht dat het hier een gevolg betreft van de depositie van stikstof, maar bij alle wetenschap is het belangrijk dat de causale verbanden, goed gelegd worden, want als we de natuur willen herstellen of goedkope technieken willen gebruiken om drinkwater te winnen, dan moeten we kunnen vertrouwen op correct vastgestelde causale verbanden, ook als het om de hoogte van de grondwaterspiegel gaat. Daarbij mag het niet uitmaken dat in dat geval het verslechteringsverbod niet langer toepasbaar is. Hetgeen Gegeven is, moet zo dicht mogelijk bij de fysica en de chemie liggen, en de enige bron van kennis zijn. En er mogen geen burgerlijke wetten zijn die strijdig zijn met hetgeen Gegeven is, want het heeft weinig nut om een burgerlijke wet te hebben die stelt dat 1+1=3, om dit soort ongewenste situaties te voorkomen wordt alle logica in een geïntegreerde schakeling uitgebreid getest. Daardoor kon men vroeger nog met een sobere wetgeving met 10 geboden werken.

in dat geval zijn er vast ontelbare wetten die andere eigenschappen veronderstellen, het hele lager onderwijs moeten herzien.

De specificatie van de gewenste grondwaterspiegel h(x,y,t) wordt bepaald uit de predicaten van alle doelen. Die specificatie wordt gebruikt om een winveld te maken dat voldoet aan dit deel van de specificatie.

Op basis van deze specificatie moet nu nog een winveld ontworpen worden. Deze stap is essentieel voor een synthese procedure en wordt nader uitgewerkt voor een grondwaterspiegel die in de nul-toestand horizontaal was en ook voor het algemene geval, dat ik als hellend beschrijf.

Bij de instelling van het landelijk meetnet grondwaterkwaliteit tussen 1977-1985 heeft men de bodemchemie als uitgangspunt genomen, als tegenhanger van het zojuist beschreven constructieve Bewijs. Het grote nadeel daarbij is dat alle causale verbanden verloren gaan, waardoor nog slechts bruikbare resultaten gevonden kunnen worden om het zure sulfaat bodem doel en het kwel en depositie doel te kunnen voldoen.

Schade

Prof. C. Van den Akker schrijft:

Men ging er, vóór 1970, van uit dat het grondwater per definitie schoon was en dat al het vuil dat we in de bodem stopten vanzelf werd afgebroken. De bodem wist overal wel raad mee.

En ook:

Als je kijkt naar Nederland als delta, zie je in eerste instantie een land dat wordt gemaakt door rivieren. Maar eigenlijk is het grondwatersysteem het belangrijkste watersysteem, want dat moet namelijk heel nauwkeurig worden gedimensioneerd om Nederland op peil te houden.

Van oudsher was dat niet al te moeilijk, want de Nederlanders, waaronder ook de grondlegger van de landbouw hogeschool Winand Staring, wisten dat de kristalheldere sloten en beekjes konden ontstaan, gegeven de hoogte van de grondwaterspiegel h(x,y,t), in het gebied, maar vanaf het allereerste begin dat hydrologen zich bezig gingen houden met de drinkwaterwinning, werden er vergunningen afgegeven voor de winning van een bepaald debiet Q(t), zonder het te winnen debiet op een geschikte manier te koppelen aan de winningsverlaging en de transportverlaging in het winveld A en het effect daarvan voor de fysisch chemische processen in de bodem. Omdat het mestverlies naar de bodem in % gelijk is aan de opbrengstdepressie in %, zal ik nog slechts spreken over het schade percentage. Die verliezen waren na verloop van tijd zo groot, dat een rendabele drinkwaterwinning, met lage tarieven, in verband met de uit te keren compensatie vergoedingen conform de waterwet art. 7.18, onmogelijk was, met als gevolg dat de de inmiddels geprivatiseerde drinkwatersector de schade berekening zelf ter hand heeft genomen waarbij Alterra gepasseerd werd. Daarbij werden twee cruciale fouten gemaakt. Ik laat in de hydrologie horizontaal zien dat de stationaire verlaging van een winveld gelijk is aan de oneigenlijke som van de winningsverlaging, groot ~0.2m en de (optionele) transportverlaging groot ~2m ... ~4m. Niemand kiest ervoor om de (optionele) transportverlaging te elimineren. In plaats daarvan wordt de verlaging van het winveld bepaald met de transportverlaging. In dat geval is de verlaging 10 tot 20 x groter dan noodzakelijk.

Dit is de overtreffende trap van een gerechtelijke dwaling, waardoor onschuldigen schuldig worden verklaard door de wet en regelgeving en door niets anders.