Tijdreeksanalyse

De ^1,2,3,4,5tijdreeksanalyse is een adaptief algoritme dat aanneemt dat het onderliggende systeem voldoet aan de Laplace voorwaarden.

Karakteristiek is het gebruik van h  [t_k] als discrete tijd [t_k] impulsresponsie. Als een oorzaak x [t_k], y [t_k] als gevolg heeft dan beschrijven we dat als y [t_k] = h  [t_k] * x [t_k], met * de convolutie operator. De tijdreeksanalyse veronderstelt dat h  [t_k] lineair, tijdinvariant en stabiel is. Bij het gebruik van de Z-transformatie krijgen we Y (z) = H (z) x X (z) waarbij x een eenvoudige vermenigvuldiging is. Door gebruik te maken van bekende Z-getransformeerden kunnen we vanuit Y (z) ook y [t_k] weer berekenen. In het Z-vlak moeten alle polen van H (z) van een stabiel systeem binnen de eenheidscirkel liggen.

1. P.K. Baggelaar: In opdracht van KIWA: Tijdreeksanalyse bij verlagingsonderzoek: principe en voorbeeld, H₂O 16-1988
2. M.P.F. Bierkens, Huidig en toekomstig onderzoek naar de ruimtelijke en temporele variabiliteit van het freatisch grondwaterniveau, Inventarisatie van het verrichte onderzoek 1991-1994 en voorstellen voor toekomstig onderzoek tot en met het jaar 2000, Staring Centrum, Mededeling 343, maart 1995.
3. F.C. van Geer, Tijdreeksanalyse: Introductie en aandachtspunten, Stromingen 18, 2012, nr 2.
4. C. Maas, Valkuilen in de tijdreeksanalyse: Het geval Terwisscha, Stromingen 18 (2012), nr 2
5. J. Von Asmuth, S. van der Schaaf, A.P. Grootjans, C. Maas. Vennen en veentjes: (niet)ideale systemen voor niet-lineaire tijdreeksmodellen. Stromingen, 18(2), 97-112.